Waarom wordt het referendum ingevoerd, maar ook weer afgeschaft? Waarom lekken politici leugens en schrijven journalisten die op? Hoe komt het dat in naam van de vrijheid steeds vaker woorden worden verboden? Het Binnenhof blijft verbazen. Als Tweede Kamerlid loop je altijd het gevaar te vergroeien met het denken in Den Haag. Schrijven is een middel om uit de bubbel van de Haagse politiek te blijven. Het Binnenhof kent ook veel verborgen geschiedenissen, van woelige nachten in de senaat tot de martelkamers onder de Tweede Kamer. In dit boek schrijf ik over bijzondere gesprekken met agenten en opmerkelijke avonturen op de Antillen, maar ook over dichters en filosofen die mij inspireren in de politiek. Over hoe het Tassenmuseum mij nog kritischer maakte over de identiteitspolitiek en het Uitvaartmuseum mij nieuwe inzichten gaf over de zin van het leven. Door je eigen ervaringen op te schrijven kun je ook andere ideeën krijgen. Maar schrijven over politiek is bovenal leuk. Als je langer meeloopt in Den Haag zie je het steeds vaker, dezelfde mensen die terugkeren in een andere functie. Een journalist die voorlichter wordt op een ministerie, een ambtenaar die lid wordt van de Tweede Kamer, of een minister die plotseling opduikt als lobbyist voor een bedrijf. Zeker, het zijn vaak heel capabele mensen, maar ook hetzelfde soort mensen. Met dezelfde soort opvattingen en overtuigingen en dezelfde beelden van hoe ons land en de wereld eruit zouden moeten zien. Dat is de Haagse bubbel. De tegenstellingen tussen de waarheden die hier worden verkondigd en de werkelijkheid waarin mensen leven werd duidelijk zichtbaar in de discussies over het referendum, die ik vijftien jaar lang van dichtbij heb meegemaakt. Van binnenuit heb ik kunnen zien hoe politici een stem wilden geven aan de bevolking, maar schrokken van de opvattingen van de mensen. Waarna zij dit recht maar weer snel ongedaan maakten. De discussies over het referendum laten zien hoezeer in Den Haag de angst voor het volk regeert. Mijn hele leven heb ik geschreven. Dat begon op de middelbare school, op het Sint Odulphuslyceum in Tilburg. In de Pit, één van de oudste schoolbladen van Nederland, waarin we op een GeenStijl-achtige wijze alles en iedereen op de korrel namen. Daarna ben ik altijd blijven schrijven. In chique bladen (Filosofie Magazine) en populaire bladen (weekblad Story). Van Socialisme & Democratie tot Liberaal Reveil en van Geschiedenis van de wijsbegeerte in Nederland tot Tijdschrift voor Nederlandse Kerkgeschiedenis. En elke week in mijn vaste column op The Post Online. Schrijven is voor mij onderdeel van mijn politieke werk. Op deze manier kan ik iets laten zien van de keuzes die ik elke dag in de politiek moet maken. De media staan bol van de politiek, over de standpunten die worden ingenomen en de spelletjes die worden gespeeld. Maar ik word zelden gevraagd naar wat mij beweegt en wat mij verwonderd. In dit boek hoop ik de lezers daar een beetje deelgenoot van te maken en ook iets te laten zien van mijn plezier in de politiek. Het Binnenhof blijft verbazen bevat een selectie van de wekelijkse columns die ik schreef voor The Post Online. Alle bijdragen zijn voor deze uitgave herzien.